"Oczy Julii"

          Z reguły uważam horrory za głupie. Ich twórcy ignorują podstawowe zasady psychologii, a fabuła na kilometr śmierdzi bezsensem. No bo jak niby wytłumaczyć motywy kierujące głównymi bohaterami, którzy wychodzą w nocy ze swoich cieplutkich domów, bez latarek, w zupełną ciemność, bo usłyszeli niepokojąc hałasy na dworze? Albo to, że zawsze wracają do swoich nawiedzonych mieszkań, zamiast uciekać, gdzie pieprz rośnie? Do "Oczu Julii" podeszłam więc dość sceptycznie.

Gatunek: thriller, horror

Produkcja: Hiszpania

Premiera: 25 marca 2011 (Polska), 11 września 2010 (świat)

Reżyseria: Guillem Morales

Scenariusz: Guillem Morales, Oriol Paulo

Historia rozpoczyna się od zagadkowego samobójstwa niewidomej siostry Julii - Sary (w rolę  obu kobiet wcieliła się fantastyczna Belén Rueda). Tytułowa bohaterka podejrzewa, że było to morderstwo. Policja puszcza mimo uszu te przypuszczenia, nie wierzy w nie także jej mąż Isaac (Lluís Homar). Zdesperowana dziewczyna postanawia rozpocząć śledztwo na własną rękę. Sprawę utrudnia postępująca wada wzroku Julii oraz obserwująca jej każdy ruch tajemnicza postać, lubująca kamuflować się w mroku.

Pomysł ze ślepotą okazał się strzałem w dziesiątkę, ponieważ nie od dzisiaj wiadomo, że najbardziej przeraża to, czego nie widzimy. Pal licho hektolitry krwi, odcięte palce oraz makabryczne stwory. Zwykła, biała opaska, którą Julia miała przewiązaną przez oczy powoduje, że na ciele widza z marszu pojawia się gęsia skórka. Bez problemu można także utożsamić się z główną bohaterką. Ja sama wielokrotnie zastanawiałam się nad tym, jak bym się zachowała w przypadku, kiedy wiedziałabym, iż za kilka dni całkowicie stracę wzrok. Co czułabym, myśląc, że być może już jutro nie będzie mi dane zobaczyć twarzy swojego chłopaka/męża, móc obejrzeć filmu w telewizji, czy chociażby samej wyjść na ulicę, nie bojąc się przy tym potrącenia przez samochód? Nie mam pojęcia. I mam nadzieję, że nigdy nie będę musiała tego sprawdzać.

Co jednak, jeśli okaże się, że większość ma rację? Jak zachować się w przypadku, kiedy ze strachu popada się w obłęd? Bo przecież mężczyzna, rzekomy zabójca naszej siostry, może istnieć jedynie w naszej zbyt wybujałej wyobraźni. Być może warto odpuścić, posłuchać męża i starać się przejść do porządku dziennego, zapomnieć o minionych wydarzeniach? Bo przecież czasem trzeba umieć odpuścić.

"Oczy Julii" to zdecydowanie najlepszy thriller/horror, który widziałam w przeciągu ostatnich miesięcy. Przeraża, zmusza do refleksji, nakłania do zabawy w detektywa. Sceny grozy, bez krwi, ale szaleńczo działające na psychikę. Zróżnicowane postacie, z których jedna jest dziwniejsza od drugiej. No i groźba wiecznej ciemności, która krąży nad Julią niczym sęp nad padliną. Gra aktorska, zdumiewająca wiarygodna jak na dzisiejsze standardy horrorów. Zachęcam do obejrzenia, bo mogę zagwarantować, iż film nie zawiedzie.

Moja ocena: 9/10